evrim'in kendi yeri sandığı bu yerde... (hiç kara delik resmi gördünüz mü? sanki hiç o kadar derine inmek istenmez)... aslında yalnız olduğunu ona söylemeyin.
aydınlat karanlığı ışılda, ışık ol. peki, nasıl? ışık sensin. kendin olmak gibi mi? kendini bulmak gibi mi? bildiğin kadar, bildiğin gibi... bilmek gibi... yandığı kadar. e.
Ziva İn moteline Taşınan kalıcı ruhlar Kaybetmeyi bilir. Kaybedenler öğrenir. Eline almamayı sevdiğini... Kalbine koymamayı Kimseyi. Kalp anlamazsa Aklın dilinden. Ruhlar Yakar kendini... Yokluk öğretir. En çok neyi sever, Neyi istersen, Onu kaybedersin. Anlamadıysan, henüz Sana, gün erkendir. Sade kalpsizler Ve kıymet bilenler Giremez bu in'den içeri. Kalpsizler hissedemez zaten. Varken kıymet bilen Hikmet sahiplerini ise Ne bu gözler, Ne bu hapishane Hiç görmedi.
Hayatı izliyorum.
Maya takvimine göre, bir şaman doğum gününde, ışık bilgisiyle doğdum.
Modern dünya diliyle, Karabük'te doğup İzmir'de büyüdüm. Çocukluğumdan beri rüyalarıma renk katan atalarım gibi ÖnTürk olduğuma inanıyorum. Annem Türk ve devşirme bir sülalenin kızı. Babam çerkes ve Türk bir ailenin oğlu. Varlıklarına çok şey borçluyum.
Eşsiz ruhlu bir rüzgar olan kardeşim, Amerika'da. Dostlarımın bir kısmı tıpkı onun gibi çok uzakta... Andy gitti dönmedi mesela. Çağatay Çağalı 15 Şubat 2009 Pazartesi sabahı 7:00 gibi bu dünyanın da ötesine geçti ve geri gelmedi. Umarım ikisi de iyi yerlerdedir ve mutlulardır şimdi...
Hayat, işte. İzliyorum.
Tüm savaşların bitmesini, aydınlık ve güzel günlerin gelmesini, herkesin, iyi, sakin, mutlu olmasını istiyorum.
evrimemail@hotmail.com
twitter/evrimgurel01