ki onun bir annesi var.
başka anneler gibi
çocuklarını toprağa veren...
...
o anne oğlunu...
oğlunu yolcu ederken
bütün kuşlar ağladı...
o ise üzmemek için başkalarını
yalvarıp yakarmamak için
sessizce ağladı...
o sessiz gözyaşlarıyla
bütün mezarlık sulandı...
sen benim acımı göremezsin..
peki o annenin çektiğini
o acı deryasının içini
her an, her salise, her saat, her gün
onu sürükleyen içinde
hiç gelmeyeni beklemeyi
oğlunu toprağa gömmeyi
hoşçakal diyemeden göndermeyi
çünkü ölüm vedalaşmalara izin vermez
bilir misin?
asıl acı çekmek nedir
ben değil...
o kadın bilir.
evrim