için
boğulmasını düşünememeye
çalışarak başında
bekledim.
bekledim.
Gitmezsem, ölmeyecekmiş gibiydi…
Bana sormadılar, alırken diye.
Gidersem, ölecekmiş gibiydi.
Öldü dedikleri için
toprağın altında
boğulan biri.
o ben değilim.
o ben değilim.
hava bak hala üzerimdeki.
katlanmayı, hissedememeye eskisi gibi
öğrendim.
Günler bir şekilde geçti.
Günlerin "bu kadar" acıttığını
bilir miydim?
Uyu(a)rsam,
her şey geçecekti.
.
Uyumayı denedim.
Sonra, odama bir Azrail geldi.
her şey geçecekti.
.
Uyumayı denedim.
Sonra, odama bir Azrail geldi.
Koşup anneme baktım,
"HALA YERİNDE Mİ?"
"Sokağa pijamanla mı çıktın?"
Annem, ölmemiş!?
Annem ölmemiş...
Peki, o zaman Azrail
bu kez
kimin için geldi?
bu kez
kimin için geldi?
evrim gürel
sessizbulut
(kimse kırılmasın, herkes iyi olsun, kimse ölmesin, kimse öldürülmesin)
2 Kasım 2012