ideal-in

varoluşundan korkan
biri,   
dünyayı kurtarmak
isteyebilirdi. 


bir serapta çıkış bulan susuz çöl sakinleri gibi...


dünyayı, 
kurtarmaya yelteneceğine biri,


kendine dönmeyi deneyebilirdi.


uyurken ve uyanıkken,
konuşurken ve düşlerken,
yürürken ve gülümserken 
sadece 
kendiyle
kalabilirdi...


idealsiz,
sakin,
hesapsız


2 saniye
kendi gibi 
olabilirdi...






evrim