an lam

an lam

bu kıyıya ne zaman vurdum
bilmiyorum?!
en son, ruzgarli bir
kumsalda bırakmıştım
sizi.
semsiyenin pesinden
kostururken
yanmak ve ıslanmak için
daha az,
tarih değişti.
elbiselere, göğe ve ufka
bakıyorum.
anlamak ve an lamak için.
bulmak, kaybetmeye eş bu günlerde.
tüm yanıtlar yabancı.
sokaklar ıslak ve üst üste basılmış
35 numara ayak izleriyle dolu.
sözler kimin, ağzınıza dolan? anımsayamıyorum.
benim değiller.
kaybolup gitmemişler.
benimkiler,
an lam denizinde satın alındıkları andan
az sonra
hep birlikte yüzlerce kitapla
denize açılıp
ötelenmişlerdi.
onların ardından baktım.
evet, hatırladım.. bu kıyıdaydım.
ama bu sefer,
bu yeniden doğuşu
neden yaşadım
an ım sa madım!
her şey yeniden
an lama dogru anlamsızlaştığına göre
bir yerlerde hata yapmış olmalıyım.
haykırış nefes almak için değildi ilk.
acı içindi;yeniden başlayan
anlamsızlığa doğru yolculuğa.
yoksa, ölümüntüm anlamları yok ettiğini
yeni mi fark ettin?

evrim 20 Kasım 2003 ne-cü-ret! adlı basılmamış ilk şiir kitabından:)