kımıldamadan duracaktım.
öyle anlaşmıştık.
yapamadım.sen derin
ben kırılgan.
bir kuyu olsan
içine atlanmaz.
bir kuyu olsam
içimden çıkılmaz.
düşündüm
ilk baştaydı,
ilk rüyaydı...
sessiz kalacaktım.
ve gerekirse
sensiz kalacaktım.
hazırdım
bilinmeyenle
o anlaşmayı
çoktan
imzalamıştım.
sonra
rüyanın içine
-bilirsin o rüyaları
insanın
yarına dair
gözünü boyarlar-
gaipten
bir mesaj geldi:
"işaretimi bekle!"
bekledim.
"gitme, kal"
denedim.
sen de gitmeyip
kendinde
öylece
kalsaydın
inan,
ben de
1000 yıl
4000 yıl daha
direnecektim.
ama ben
bir kargayım.
ve korkarım;
eskiyim
çirkinim
iticiyim..
yeşil değil
karayım.
ve korkarım;
sesime
dayanamazsın.
senin için
ağacın en tepesinden
aptal bir serçe gibi
yere insem
yine de uzun
kalamazsın.
her şair bunu bilir;
tüm şiirler gül'edir.
ceren oturur tahta
ve duygu sevmektir.
hayat, yaşamayı gerektirir.
bu her kulun hücrelerine
verilmiş bir emirdir.
yani şimdi onlar için kalmak
senin için sevmek
ve benim için artık
susmak zamanı.
evrim
7 Mart 2010
Sana
