Perşembe, Eylül 07, 2006

ne ben Tanrıyım, ne sen Azrail!

Ne ben Tanrıyım!
Ne sen Azrail!

Kızmışsın bana, en büyük filozoflar

Dediğim için peygamberlere.
Zekiler, de dedim.
Öyle değil mi?

Kendi gözlerim, kendi kafam

İle buldum yolumu
Beni rahatlatan bu.

Zorluyorsun, inanmam için sana!
İnanır mısın sen benim rüyalarıma?
Kendi dünyamı yarattım demedim
Ama yazdım kendi kitabımı, doğru.

Çünkü Tanrım benim içimde.
Başka türlüsü mümkün mü sence?

İstersen bi daha düşünelim.
İnanmak, kabul etmek
Senden önce söylenenlere
Senin yolun.
Benim ki
Düşünmek, sormak
Her defasında yeniden, yine.

Çünkü yok bilen aramızda
Emin olamayız asla
Ve şeytanın kim olduğu
Nerden belli?

Ne ben Tanrıyım,
Ne sen Peygamber.

Ne ben Tanrıyım,
Ne sen Azrail.

Ne ben Tanrıyım,
Ne sen Cebrail.

Ne ben Tanrıyım
Ne sen kulusun şeytanın
Diline uyasın.

Bak, bizim
Varlığımız
Yokluğumuz
Nedenimiz
Sonumuz
BİR
!

Ne insanı,
Ne düşünceyi
Ne ruhu
Öldürmek
Bizim
dir.

Bir daha öldüreceksen birini
Yalnız olduğumuzu
Aciz olduğumuzu
Küçük olduğumuzu
Kul olduğumuzu
Ve asla bilemeyeceğimizi
Bil.

Sen
Ne Tanrısın
Ne Şeytan
Ne
Azrail!